دلایل تنوع زیاد در محتوای مواد معدنی بین نمونه‌های نمک صورتی عمده ناشناخته است و می‌تواند به دلیل مشخصات خاک و سنگ و کیفیت محل برداشت نمک باشد.
نشان داده شده است که تغییرات در کیفیت خاک بین کشورها بر تفاوت ها در محتوای معدنی غیر مغذی نمک صورتی تأثیر می گذارد.
در یک مطالعه اخیر که انواع مختلف نمک‌ها از جمله نمک هیمالیا صورتی را مورد بررسی قرار داد، غلظت‌های بالاتری از آلومینیوم، سیلیکون، پتاسیم، تیتانیوم، منیزیم و آهن در نمک‌های صورتی هیمالیا در مقایسه با نمک‌هایی که از برزیل منشا گرفته‌اند، یافت شد.
به طور مشابه، یافته های ما نشان می دهد که ترکیب مواد مغذی نمک صورتی بر اساس منطقه مبدا متفاوت است، جایی که نمک صورتی از هیمالیا مقادیر بیشتری از آهن، آلومینیوم، سیلیکون، کبالت، باریم و پتاسیم را در مقایسه با سایر مناطق گزارش کرده است.
و میزان سرب کمتری نسبت به پرو دارد. نمونه‌های تیره‌تر نیز در مقایسه با نمونه‌های دیگر حاوی سطوح معدنی بالاتری بودند. سایه غلیظ صورتی در نمک صورتی با اثری از اکسید آهن (یعنی زنگ زدگی) یا ناخالصی های موجود در خاک تعیین می شود.
در حالی که جذب آهن گاو ایده مشابه سولفات آهن است و در دوزهای بالا می تواند به عنوان مکمل آهن مفید باشد هیچ تفاوتی در میزان آهن از نظر شدت رنگ در این مطالعه مشاهده نشد.
در حالی که ارتباط بین مصرف زیاد سدیم و سلامت نامطلوب قلب و عروق به خوبی شناخته شده است، اخیراً یک رابطه J شکل بین مصرف سدیم و مرگ و میر گزارش شده است.
تحقیقات نشان می‌دهد که انسان‌ها می‌توانند از نظر ژنتیکی با «شاخص شخصی حساسیت به نمک» برنامه‌ریزی شوند، که میزان مصرف روزانه نمک را تعیین می‌کند که کمترین تأثیر منفی را بر سلامت آن‌ها خواهد داشت.
تخمین زده می شود که 11 تا 16 درصد افراد به نمک معکوس حساس هستند و برای جلوگیری از فشار خون بالا نیاز به مصرف مقدار بیشتری سدیم دارند.
