کفش اسکیت roces و استفاده از آن چیزی بیش از یک نوع فعالیت بدنی یا راهی برای گذراندن زمان است، زیرا “فرهنگی” را نیز در بر می گیرد که شرکت کنندگان با آن آشنا می شوند.
اگرچه تجاری سازی این فرهنگ را تا حدی از طریق لباس های اسکیت مارک دار و حمایت شرکتی از مسابقات به خود اختصاص داده است.
جنبه های دیگر فرهنگ اسکیت سواری در نحوه تعامل اسکیت بازها با دیگران مشهود است و به طور فزاینده ای از طریق استفاده آنها از رسانه های دیجیتال برای به اشتراک گذاری تصاویر بیان می شود.
کلیپ های ویدئویی و گزارش هایی از ترفندهای استادانه با یکدیگر در یک نظرسنجی که در سال 2009 توسط اداره آمار استرالیا (ABS) انجام شد، 54 درصد از کودکان در دو هفته گذشته در اسکیت بورد، رولربلینگ یا اسکوتر سواری شرکت کرده بودند.
60 درصد آنها حداقل در یک ورزش سازمان یافته خارج از مدرسه شرکت کرده بودند. اگرچه اسکیت بورد اغلب به عنوان یک حوزه مردانه نوجوانان در نظر گرفته می شود، داده های اخیر WA نشان می دهد که در بین کودکان دبستانی 10 تا 12 ساله، 33.8 درصد از پسران و 18.3 درصد از دختران در هفته قبل از نظرسنجی اسکیت برد داشته اند.
اسکیت سواری توسط بزرگسالان، به ویژه در میان بزرگسالان جوان نیز غیرمعمول نیست.
با گزارش اخیر ایالات متحده که آن را به عنوان سومین فعالیت مورد علاقه جوانان در فضای باز برای سنین 6 تا 24 سال، و پنجمین مورد علاقه برای سنین 25 سال و بالاتر طبقه بندی کرده است.
در حالی که در استرالیا، تشکیل نهادهای حرفه ای مانند “اسکیت استرالیا” از طریق کمیسیون ورزش استرالیا با بودجه فدرال، مشروعیت اسکیت بورد را برای افراد در هر سنی افزایش داده است.
در واقع یکی از استدلال‌ها برای پارک‌های اسکیت طراحی شده این است که می‌تواند اسکیت‌برد را از مناطق عمومی مختلط منحرف کند به دلیل ناسازگاری درک شده این ورزش با سایر فعالیت‌های انجام شده است.
