تاریخچه بالش
هیچ کس نمی داند چه کسی اولین کسی بود که تصمیم گرفت زیر سرش بالش بگذارد، تاریخ در مورد این واقعیت سکوت کرده است.
برخی از اولین بالش طبی برای دیسک گردن در اهرام مصر باستان یافت شد و نه برای راحتی خواب، بلکه برای اینکه مدل مو در خواب خراب نشود استفاده می شد.
بالش های آن زمان از چوب، سنگ، چینی یا فلز ساخته می شدند. در ژاپن، آنها تا قرن 19 مورد استفاده قرار می گرفتند. به عنوان مثال، یک بالش چوبی ، یک صفحه مقعر روی یک پایه با تصویر خدایی بود که از خوابیده در برابر نیروهای تاریکی محافظت می کرد.
در چین ، بالش های یشمی در میان اشراف محبوبیت خاصی پیدا کردند. آنها از سنگ جامد به شکل ببر دراز کشیده، با یک فرورفتگی مناسب برای سر، حک شده اند.
به زودی، مردم در مورد هدف بالش فکر کردند و متوجه شدند که راحتی خواب مهمتر از ایمنی مدل مو است. در یونان باستان، رسم دروغ گفتن توسط اولین بالش های نرم I به درجه عبادت ارتقاء یافت.
یونانی ها این وسیله ساده خانگی را به یک اثر هنری منتقل کردند و جلدهایی با نقش های باشکوه گلدوزی کردند. بالش ها امتیاز طبقه ثروتمند بودند، زیرا بسیار گران بودند، اما بیش از آن هزینه را با فراهم کردن خواب سالم پوشش می دادند.
پیچیدگی تکنیک های تولید رنگ و دوخت باعث شد: تبدیل بالش به یک اثر هنری . بالش های تزئینی ابتدا در چین و بعداً در اروپای قرون وسطی به یک کالای با ارزش تبدیل شدند .
هر بالش دست ساز بود و یک اثر هنری واقعا منحصر به فرد بود. و در دنیای مدرن ، تولید پارچه های تزئینی و بالش به تولید انبوه تبدیل شده است.
در روسیه بالش های گلدوزی شده همیشه جزء جهیزیه بوده اند. کمی بعد، بالش های تزئینی ظاهر شد .
بالش های پر شده با یونجه و موی اسب، بالش های پر و پر لوکس محسوب می شود در روزهای قدیم در روسیه، تعداد بالش ها به شدت تنظیم می شد.
هر عروس باید حداقل شش بالش در جهیزیه خود داشته باشد، چهار بالش معمولی برای خود و همسر آینده و دو بالش کوچک برای زیبایی.
اکنون همه چیز به مصلحت و ترجیحات شخصی بستگی دارد. در هر صورت اگر علاوه بر دو بالش اصلی، چند بالش تزیینی همسان یا متضاد با روتختی وجود داشته باشد، تخت زیباتر به نظر می رسد.
رومی ها ، کسانی که اولین بالش ها را در میان غنائم به دست آوردند در ابتدا با احتیاط با آنها رفتار کردند. با این حال، آنها به سرعت طعمه را در ارزش واقعی آن قدردانی کردند. آنها به خصوص بالش های پر از غاز را دوست داشتند:
ژنرال ها شروع به فرستادن بهترین تیراندازان خود برای شلیک به غازهای وحشی کردند. مردم عادی به بالش های پر از موی حیوانات، پر پرندگان یا علف بسنده می کردند. پوشش آنها از پارچه یا چرم ساخته شده بود.
